Chionanthus virginicus
Śniegowiec wirginijski

Gatunek rośliny należący do rodziny oliwkowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej. W Polsce jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna. Polska nazwa pochodzi od tego, że w czasie kwitnienia jego delikatne kwiaty przypominają wyglądem płatki śniegu.

Niskie, szerokokrzaczaste drzewo lub krzew o wysokości do 4 m. Przeważnie wytwarza wiele pni. Liście – ulistnienie naprzemianległe. Liście pojedyncze, wąskojajowate, skórzaste, ciemnozielone, gładkie, o długości do 20 cm. Pojawiają się bardzo późną wiosną , utrzymują się do późnej jesieni przebarwiając się na żółto. Kwiaty wonne, zebrane w zwisające wiechy o długości do 20 cm, białe. Mają wąskie płatki korony o długości ponad dwukrotnie większej od rurki kwiatowej. Kwitnie w maju-czerwcu przez około 2 tygodnie. Roślina dwupienna – kwiaty męskie i żeńskie występują na oddzielnych drzewach (czasami, ale bardzo rzadko zdarzają się wyjątki). Bardziej ozdobne są okazy męskie. Owoce ciemnoniebieskie, o długości ok. 2 cm, niejadalne. Wyglądem przypominają śliwki.

Roślina jest w pełni mrozoodporna (w swojej ojczyźnie wytrzymuje mrozy do –37 °C). Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, rośnie na każdej uprawnej ziemi, ale preferuje gleby wilgotne. Może rosnąć zarówno w pełnym słońcu, jak i w półcieniu. Jest wytrzymały na zanieczyszczenia powietrza. W czasie długotrwałej suszy należy go podlewać.
Rozmnażanie. Przez nasiona. Wymagają one rocznej stratyfikacji.Wysuszone korzenie i pień wykorzystywano dawniej w medycynie ludowej. Czasami bywa sprzedawany w postaci piennej, szczepiony na podkładce jesiona mannowego.