Eucommia ulmoides
Eukomia wiązowata

Drzewo lub wysokiego krzewu z rodziny eukomiowatych pochodzące z Chin, jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju eukomia. W stanie dzikim rośnie w środkowej i zachodniej części Chin. Uprawiane również w Europie Zachodniej, Ameryce Północnej, Afryce (Algieria), Wietnamie, na Kaukazie (Gruzja), na Ukrainie.

Wysokie, dwupienne drzewo dorastające do 20 m wysokości. Liście skrętoległe z wydłużonym końcem, jajowate lub eliptyczne, brzegi ząbkowane. Kwiaty drobne, wiatropylne, zakwitają przed rozwinięciem się liści, męskie posiadają 4-12 pręcików z dość długimipylnikami w kolorze czerwonawo-brązowym. Kwiat żeński składa się z 1 słupka dwudzielnego. Owoc jednonasienny spłaszczony skrzydlak (oskrzydlony orzeszek).

Znosi mrozy do -35°C, niezwykle odporna na suszę. Drzewo nie choruje, potrzebuje stanowiska słonecznego, może rosnąć na każdej glebie, lecz nie może być bardzo gliniasta lub zbyt podmokła.

Ciekawostki: W okresie plejstocenu zasięg tego gatunku był znacznie szerszy i sięgał aż po Europę. W Polsce odkryto kopalne szczątki m.in. na Śląsku. W Chinach eukomia ma bardzo szerokie zastosowanie fitoterapeutyczne jako jedno z najważniejszych ziół medycyny naturalnej. Wyciąg z kory i gałęzi używany jest jako środek wzmacniający oraz obniżający ciśnienie krwi. W soku mlecznym zawiera gutaperkę, od 5% w liściach, do 14% w owocach. Stosowana w medycynie chińskiej, jako roślina lecznicza przy chorobach nerek i wątroby.