Ciekawe rośliny

Rośliny zewnętrzne

Quercus rubra Haaren
Dąb czerwony 'Haaren’

Gatunek drzew z rodziny bukowatych (Fagaceae). Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej, w której jest najpospolitszym gatunkiem dębu. W Polsce jest gatunkiem introdukowanym, ok. XIX w. został sprowadzony przez leśników jako gatunek pielęgnacyjny i ochronny. Zaliczany jest do roślin inwazyjnych – niebezpiecznych dla rodzimej flory i jako taki powinien być usuwany z obszarów chronionych, a także z lasów podczas przebudowy drzewostanu. Rozprzestrzenia się samorzutnie, obecnie występuje już na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Wypiera rodzime gatunki dębów i inne drzewa. Status gatunku we florze Polski: kenofit, agriofit.

Duże drzewo z grubym pniem i szeroko rozgałęzioną koroną. Wzrost w młodości bardzo szybki, później wolniejszy. W Europie osiąga wysokość do 40 m. W swojej ojczyźnie osiąga nawet 47 metrów wysokości. Gałązki cienkie, nagie, błyszczące, ciemnoczerwone, lub brązowo-oliwkowe, pień masywny i gruby, ale dość nisko nad ziemią rozgałęziający się na grube konary. Kora ciemnoszara, do 40 lat gładka (czym różni się od krajowych gat. dębów), potem płytko spękana. Liście duże, u podstawy szerokoklinowate, z obu stron po 4 pary prawie równoległych do siebie klap bocznych, grubo ząbkowanych, ostro zakończonych; z wierzchu ciemnozielone, od spodu jasnozielone, jesienią jaskrawoczerwone. Mają długość do 25 cm i szerokość do 15 cm. Dąb czerwony jest bardzo efektowny, gdy jego liście stają się jesienią pomarańczowe i czerwone. Bardzo trudno i powoli ulegają rozkładowi utrudniając wegetację roślinom runa leśnego. Kwiaty męskie są zebrane w kotki, kwiaty żeńskie wyrastają pojedynczo. Kwitnie pod koniec maja. Roślina jednopienna, wiatropylna. Owoce – żołędzie szerokojajowate, czerwonobrązowe, błyszczące, z widocznymi podłużnymi paskami, u podstawy płaskie. Miseczki nagie, z przylegającymi łuskami, na bardzo krótkiej szypułce. Miseczki żołędzi w pierwszym roku są wielkości ziaren grochu. Żołędzie dojrzewają dopiero na drugą jesień.

Gatunek światłożądny, dobrze znoszący ocienienie boczne, szybko rosnący (rośnie w Polsce szybciej od rodzimych gatunków dębów). Tworzy mieszańce z dębem błotnym i d. szkarłatnym (Q x benderi Baenitz). Drewno jest gorszej jakości od drewna dębów europejskich. Ma wąski biel i czerwonawo-brązową twardziel. Jest twarde i ciężkie, posiada średnią wytrzymałość i sprężystość. Stosowane jest jako drewno budowlane, wykonuje się z niego meble, podłogi, elementy wyposażenia wnętrz, elementy stolarskie do użytku wewnątrz, drzwi, meble kuchenne, boazerie i trumny. Roślina ozdobna: Sadzony w parkach i ogrodach.

 

fot: Famartin (https://en.wikipedia.org/wiki/Quercus_rubra#/media/File:2014-10-30_10_49_37_Red_Oak_foliage_during_autumn_on_Farrell_Avenue_in_Ewing,_New_Jersey.JPG)

autor: https://pl.wikipedia.org/wiki/D%C4%85b_czerwony

Informacje
stanowisko:
słoneczne, półcieniste
pochodzienie:
wschodnia część Ameryki Północnej
forma:
drzewo
wysokość:
do 40 m
podłoże:
lekko kwaśne, obojętne
gleba:
gliniasta, piaszczysta, piaszczysto-gliniasta, żyzna